Ego “ben” demektir. “Ben” olmanın da bir bedeli vardır.
Her düşüncenizde, davranışınızda “Ben” derseniz bedelini de ödersiniz.
Hepimiz birbirimiz için yaşamıyor muyuz? Yardımlaşmak, ihtiyaçlarımızı gidermek ve sınavlarımızı vermek için gelmedik mi?
Ama biz ne yapıyoruz? Unutuyoruz.
Peki egonun bize ettiklerine birlikte bakalım mı?
Ortaklaşa yapılan bir işte kazancınızı ortak paylaşamıyor “Ben” diyorsanız o an için zenginleşebilirsiniz. “Ben” ile hareket etmek sizi açgözlülüğe iterken diğer kişinin de hakkını yemeye itmiyor mu?
Hazır olmadığınız bir işe torpille giriyor, “Ben” gireyim de gerisi önemli değil banane diyorsanız başkalarının hakkını yemiş olmuyor musunuz?
Öfkenize yenilip başka insanların kalbini kırıyorsanız yanınıza kar mı kalacak sanıyorsunuz. Bedelini ödemeyeceğinizi düşünüyorsanız yanılıyorsunuz.
Hep “Ben” bilirim havalarında olanlar, başka düşüncelere kapalısınız demektir. Bedeli kişisel olarak gelişememek ve yaşamda ilerleyememek değil midir?
İlişkilerinizde her zaman kendi isteklerinizin olması veya olmuyorsa suçlama hali “Ben” in bir sonucu değil midir? Bedeli ödenmeyecek mi?
Hepsinin bir bedeli var ve ödenecek. Durum lehinize olduğunda her şey güzeldir, iyidir. Eninde sonunda elinizden ne gidecek ona bakmak gerekir. Sonu gerçeği yansıtır.
Egonuza (kendinize) yenildiğinizde hoşgörünüzü, ahlakınızı, değerlerinizi, erdeminizi, iyiliğinizi yitirmiyor musunuz?
Aslında “Ben” diyerek kaybediyorsunuz, hayatınızdan ufak ufak gidiyor da siz farkına varamıyorsunuz.
Dengede olmak her zaman en gerçeğidir.
Egonuz ne kadar büyükse kaybedecekleriniz de o kadar büyük demektir.
Ve son olarak derim ki;
Ok sizden çıkar ve size geri döner. Bu demek oluyor ki;
Ego sizden çıkar size geri döner. Bedeli de ağır olur.
Değerli dostlar, ego ve ötesi işte böyle.